De meest Noordelijke ervaring ooit!

Hee allegear!!

Na een maand niet geschreven te hebben, werd het ook wel weer tijd om weer een blogje te schrijven! En in een maand tijd is er weer heel wat gebeurd hier in het Noorden! Jullie zullen vast allemaal druk sinterklaas gevierd hebben dit weekend, maar hier in Oslo zijn de kerstmarkten al volop aan de gang! Het is erg gezellig hier! Dit weekend heb ik doorgebracht in het hoge Noorden van Noorwegen, in Tromsø, wat ligt boven de poolcirkel. Dit betekent dat in de winter de zon er niet opkomt en dat het er in de zomer niet donker wordt, kortom: deprimerend, maar erg bijzonder. Het is een erg lang blog deze keer, omdat er nogal wat gebeurd is in dit weekend. Je zult straks wel lezen waarom, maar eerst nog even over begin november!

Begin november zijn mijn vriendinnen langsgekomen: Tanja en Nynke kwamen vanuit Nederland naar mij toe en Machteld kwam vanuit Trondheim voor de 2e keer langs! Ik heb Tanja en Nynke alles in de stad laten zien. Machteld kwam een paar dagen later, zo konden we mooi dingen buiten de stad bekijken, omdat Machteld hier al een keer eerder was geweest. We zijn naar Frederikstad geweest, een hele mooie oude vestigingsstad met oude stadsmuren er omheen en kanonnen. Ook zijn we 2 keer op stap geweest in de week dat ze hier waren, en het was weer als vanouds!
Mijn mannelijke huisgenoten waren ook helemaal onder de indruk van mijn vriendinnen, wonder boven wonder zijn alle huisgenoten mee gegaan op stap, terwijl dit anders nooit gebeurt :P Ik ben vast niet leuk genoeg voor ze, haha.
We hebben erg veel gelachen en gepraat, je kunt wel nagaan dat we veel te bespreken hadden na 5 maanden van vakantie en hier gestudeerd te hebben. We sliepen met z’n 4en op mijn kleine kamer een week lang, dus het was erg chaotisch :P Vooral als je mij goed kent en weet dat ik veel praat; nou zo zijn mijn vriendinnen ook ongeveer, dus het was 1 groot kippenhok :P Arme Fabio die naast mij woont..

Verder heb ik met Julie, Miri (uit Duitsland) en Dorien nog een ijshockey wedstrijd bezocht hier in Oslo. Super leuk om dat even te zien, het leeft hier toch meer dan in Nederland. Ook heb ik naast mijn flat, praktisch in mijn voortuin, een ijsbaan! Hier worden ook ijshockey wedstrijden op gespeeld, erg leuk om te zien. Omdat ik een echte Fries en Nederlander ben, begint het heel erg te kriebelen als je die mensen ziet schaatsen. Dus heb ik besloten om schaatsen te kopen hier, via een soort van marktplaats in Noorwegen. Voor 10 euro had ik al een paar schaatsen, ik heb direct maar 2 paar gekocht, zodat ik met vriendinnen kan schaatsen  Natuurlijk geen Noren, maar gewoon ijshockey schaatsen!

Eind november werd ik door een Nederlandse vriendin hier in Oslo gevraagd of ik ook mee wilde op een cabintrip die ze zelf zou organiseren. Er ging nog een Nederlands meisje mee en een Belgisch meisje. Nouja, waarom niet he! Dus wij zijn 15 kilometer gaan hiken naar een houten hutje in de middle of nowhere! Er lag al erg veel sneeuw in de bergen en ook erg veel ijs. Op een gegeven moment waren we op het punt dat we een riviertje moesten oversteken. En ja hoor, je kunt het wel weer raden: Christine glijdt uit op een steen en valt in de rivier. Nouja, ook niet overdrijven, mijn been viel in de rivier. Ik had een kletspoot en mijn broek was nogal nat, haha. Aangekomen bij de cabin moesten we zelf een vuurtje stoken in de kachel. Er was geen elektriciteit en ook geen douche/wc, alleen een klein houten hokje met een gat erin, dus back to the basics! Een erg leuke ervaring en heel gezellig met z’n 4en!

Vorige week heb ik mijn laatste week van school al afgerond! We moesten weer een essay schrijven over verschillende artikelen, wat niet heel erg moeilijk was. In een week tijd moest dit af, vorige week hebben we het ingeleverd, wat betekent dat ik 2 maanden vakantie heb!
VAKANTIE dus (sorry, ik wil jullie niet jaloers maken:P), dat betekent dat ons tripje naar het hoge Noorden, die we in septemer al hadden geboekt, er eindelijk aan stond te komen!! Tromsø was de eindbestemming van onze reis, helemaal in het Noorden van Noorwegen! Tromsø wordt ook wel het Parijs van het Noorden genoemd en is de officiële stad van de Sami gemeenschap. De Sami is een soort nomadenvolk die in het noorden van Rusland, Finland, Zweden en Noorwegen wonen. Ze leefden vroeger in tenten en volgden de trekking van de rendieren. Nu zijn ze meer geïntegreerd in de ‘normale’ samenleving, maar er zijn nog een paar Sami die in tenten wonen. Ook heeft Tromsø de meeste noordelijke universiteit, kathedraal, botanische tuin en Burger King van de wereld!

We zijn met ons zessen naar Tromsø gegaan: Dorien, Julie, Miri, Vanessa, Sarah en ik, 2 Nederlanders en 4 Duitsers. Onze trip begon ’s ochtends vroeg al, we moesten 2 uren vliegen naar Tromsø, nog verder dan van Oslo naar Nederland :P. Daar aangekomen zagen we al veel sneeuw liggen! Om 6 uur ’s avonds moesten we ons melden bij een hotel, omdat we naar een Aurora camp toe zouden gaan. Dit is een organisatie die het slapen in een Sami-tent regelt en dogsleddings organiseert, voor de ultieme ervaring van noordelijk Noorwegen. Tot 6 uur hebben we ons vermaakt door in de stad rond te kijken. Het probleem was dat het maar 3 uren licht was in Tromsø (eigenlijk schemerig, de zon komt nooit op), van 10 tot 1 uur ’s middags. We konden dus na enen niet zoveel meer zien, dus hebben we even in een restaurantje gezeten. Om 6 uur begon onze Sami-experience! We kwamen aan in het kamp, waar meer huski-honden woonden dan mensen! Ook waren er een paar hele grote sami-tenten waar we in konden eten en in de andere slapen. We kregen eerst een rondleiding door het kamp en we konden kennismaken met de huski-honden! We kregen ook nog een film te zien over het Aurora Borealis: het Noorderlicht, want dit wilden we natuurlijk heel graag zien!
Rond 8 uur kregen we avondeten in onze sami-tent met nog een aantal andere mensen. Heel toevallig waren er nog 2 Nederlanders, maar die waren een beetje typisch :P We kregen soep met rendierenvlees erin. Super lekker eten! Ook konden we zoveel brownies eten als we wilden en zoveel thee en koffie pakken als we wilden. We waren vrij moe van onze lange reis (we waren 5 uur ’s ochtends al op), dus jaaa, koffie hebben we erg veel gedronken, haha.

De hele avond heeft het wat geregend en gesneeuwd.. Gelukkig hadden we een groot warmtepak gekregen van de organisatie en hele grote snowboots! Op een gegeven moment stopte het gelukkig met regenen en hebben we gezellig met ons zessen bij het kampvuur gezeten, wachten op het Noorderlicht. En: we hadden geluk!! Het was eerst erg bewolkt, maar het waaide zo hard dat de wolken weggingen en het Noorderlicht zichtbaar werd. Het was een erg mooie ervaring!! Toch lijkt het helaas op de foto’s vaak mooier dan het in de werkelijkheid is, want op de foto’s is de kleur veel sterker te zien. Maar daarom was het wel erg mooi!
We hebben de rest van de avond nog bij de huski-honden gekeken en ze geaaid. Je kon gewoon tussen de honden doorlopen zonder dat ze wat deden. Vooral de huski-puppy’s waren erg schattig!
Rond 1 uur ’s nachts zijn we in onze slaapzakken in onze Sami-tent gekropen. We sliepen op rendiervellen, met een kampvuur in het midden van de tent om ons warm te houden. Ik moet zeggen: een echte ultieme ervaring, want ik zat onder de rendierharen en alles kriebelde, haha. Hieronder kun je op de foto’s zien hoe lekker we daar in onze slaapzakjes lagen :P

Na een lekker nachtje op de rendiervellen werden we nogal met spierpijn wakker. Ik kan je verzekeren, het was een geweldige ervaring, maar onze eigen matrasjes thuis slapen toch beter :P haha. We kregen een heerlijk ontbijt in de andere Sami-tent, want we moesten ons klaarmaken voor de dogsledding! Daarna kon het volgende avontuur beginnen: in een slee met huski-honden er voor rijden! Dorien en ik gingen samen in een slee, we zijn direct naar voren gesneakt, want er waren wel 30 sleeën en wij wilden heel graag vooraan  We hadden heel veel geluk, want wij hadden de zoon van de eigenaar als ‘chauffeur’ van de slee! Normaal hadden we zelf ook de slee kunnen besturen, maar omdat de weersomstandigheden niet super waren (het sneeuwde en er lag veel ijs op de grond) moesten we zitten. De kerel die de slee bestuurde trainde zijn honden zelf en had zijn eigen groep honden waarmee hij meedeed aan sleetochten. Zijn moeder heeft als eerste vrouw aan de sleetocht in Alaska meegedaan, zij wil echt het verschil maken voor vrouwen in de ‘dogsledding-wereld’, super stoer!! Hij wilde ook nog graag een keer daar aan meedoen, maar hij had nog niet de kans gehad. Wel had hij een keer meegedaan aan een tocht van meer dan 1000 kilometer, waar je dan ongeveer 10 dagen over doet. Hij moest zelf eten voor zijn honden en voor zichzelf meenemen en klaarmaken. Hij begon met ongeveer 14 honden voor zijn slee en na 10 dagen moest hij met 7/8 honden over de finish komen, heel vet!
Ik heb wat foto’s hier onder toegevoegd, zodat jullie kunnen zien hoe die dogsledding eruit zag! Het was een geweldige ervaring, wat ik zeker niet had willen missen!

Rond half 3 werden we weer naar de stad gebracht door een busje en zijn we naar ons hostel gegaan die we van tevoren al hadden geboekt. Het was levensgevaarlijk om bij het hostel te komen, want het was zo glas op de straten, lees: alleen maar ijs. We moesten ook nog een heuvel op lopen om bij het hostel te komen, dus je kunt nagaan hoe dat er uit zag met 6 meiden die hikingschoenen aan hadden die erg glad zijn. Na de zware onderneming op het ijs kwamen we aan in het hostel. Hier hebben we lekker gedoucht en relaxed in onze kamers.

De volgende dag, op zaterdag, hadden we een auto gehuurd. Omdat we met z’n zessen waren kregen we zo’n grote VW bus! Super stoer natuurlijk om daar in te rijden met 6 meiden :P. Miri reed omdat zij al het langst haar rijbewijs had en eerder in een bus had gereden. Er was een heel mooi eiland, Summarøy, dat we konden bezoeken, hier had je ook de kans om walvissen te spotten, dus hier zijn we heen gereden. We moesten opschieten, want om 1 uur was het alweer donker.. Het was prachtig op dit eiland, en wonder boven wonder hebben we nog wat walvissen zien zwemmen in de verte, of orka’s, geen idee wat voor dieren het waren in de verte, maar het was heel vet om te zien!
’s Middags was het alweer donker, dus zijn we naar het Planetarium geweest. Hier kon je allemaal leuke spelletjes doen die met het zonnestelsel, planeten en magneten te maken hadden en ook konden we in een grote koepel zien hoe het Noorderlicht nou precies ontstaat, erg mooi!
’s Avonds wilden we heel graag het Noorderlicht nog een keer spotten in onze auto, dus zijn ver buiten de stad gaan zoeken. We hadden wat biertjes meegenomen uit Tromsø, dus we hebben ons prima vermaakt onderweg. We hadden de auto geparkeerd naast de zee, naast een grote berg en muziek aan gedaan in de auto, biertjes gedronken en gedanst in de sneeuw op straat. We hebben zelfs nog een sneeuwpop gemaakt :P. Helaas was het erg bewolkt, dus besloten we naar huis te gaan en daar verder biertjes te drinken en te gaan stappen. Dit liep helaas wat anders dan we wilden.

We reden in de middle of nowhere op een weg met allemaal sneeuw en ijs, gelukkig hadden we spikes onder de banden, dus we hadden nog een beetje grip. Opeens kwam er een auto erg snel uit de bocht rijden en ik zat voorin met Miri en zei nog tegen haar: ‘woow, die rijd snel!’ Ik had het nog niet gezegd, of die auto vloog uit de bocht, draait 2 keer in de rondte en knalt tegen onze auto aan. Miri draaide het stuur nog naar het midden van de weg, maar we konden geen kant meer op, dus we kregen een auto-ongeluk. De Opel die tegen ons aan was geknald was total loss, de airbags waren uit gegaan, de bumper lag in elkaar en het glas was gebarsten. Gelukkig was de jongen die in de auto zat niet gewond en wij ook niet, ook omdat we zo langzaam reden en we een busje hadden. Het had heel anders kunnen aflopen, maar we waren allemaal oké en alles is goed geregeld met de verzekering van die kerel. Het was wel even schrikken, maar gelukkig kunnen we er nu om lachen. We hebben gewoon heel veel geluk gehad. Ten eerste omdat we zo’n grote bus hadden, maar ook omdat Miri het stuur naar het midden van de weg gooide en niet naar de berm, want dan waren we waarschijnlijk over de kop gegaan met de auto..
Als we er nu aan terug denken kunnen we er heel erg om lachen, want er waren zulke grappige situaties nadat het gebeurd was. Er kwam zo’n heel groot voertuig aan met zo’n sneeuwschuiver er voor, die kerel stapte uit, nog zo’n jonge jongen. Hij kwam naar ons toe lopen en vroeg wat er gebeurd was, daarna concludeerde hij: “Yeah, it’s quite slippery here (het is vrij glad hier)”. Wij zeiden: Goh, serieus? Dat hadden we nog niet door, haha.
Omdat die kerel die in de auto reed op zijn airbag lag, dachten wij eerst dat hij ernstig gewond was, dus wij zeiden: bel de ambulance!! Het was zooo grappig, Vanessa zou de ambulance wel even bellen met haar mobiel. Wat ze vervolgens deed was hilarisch: ze typte 112 in op haar rekenmachine in plaats van 112 te bellen, hahahaha. Na de tijd hebben we hier zo om gelachen. Gelukkig was het niet nodig, want het ging allemaal goed met die jongen.
Ook de worst case scenario voor die jongen van 29 die het ongeluk had veroorzaakt: je rijdt een bus aan met 6 gillende meiden erin, haha. Daar ben je mooi klaar mee :P
Wat wel erg vet was: er kwam een auto-ambulance aan die onze auto op zijn vrachtauto sleepte, en wij mochten in onze huurauto blijven zitten, bovenop die vrachtauto. Zo zijn we uiteindelijk naar huis gebracht, haha. Vraag me af of dat ik Nederland ook zo zijn gegaan, maar het was een ervaring die niet veel mensen hebben meegemaakt, haha. De kerel van de auto-ambulance was zoo grappig, hij maakte constant grapjes met ons, wat ook erg leuk was. Hij was erg opgelucht dat wij nog steeds leefden, want meestal als hij auto’s moet wegslepen kunnen de mensen het vaak niet na vertellen, dus dat benadrukte nog eens hoeveel geluk wij wel niet hadden gehad. Ook waren wij de eerste toeristen in Tromsø die het ongeluk niet hadden veroorzaakt, maar dat het door een inwoner van Tromsø kwam, haha :P
We zijn er nu ook achter gekomen dat Noren toch aparte mensen zijn.. Ze laten totaal geen emoties zien, dat hadden we al gehoord, maar dit hebben we nu kunnen ervaren. Die kerel die ons had aangereden had zijn vader gebeld die dichtbij woonde, dus die kwam even later aanrijden. Hij zei helemaal niks tegen ons, had een neutraal gezicht, net als die jongen. Beide vroegen ze niet of wij oké waren, niet hoe het met ons ging, hij vroeg ook niet hoe het met zijn zoon ging. Ook de man die we de andere dag belden van het autobedrijf vroeg niet eens hoe het afgelopen was met het ongeluk, hij zei alleen: oh, kom straks maar even langs. Voor hetzelfde geld was er iemand dood gegaan, maar ze vroegen nergens naar.. Hele aparte situatie even..

We hadden erg weinig geslapen, dus we waren allemaal kapot de volgende dag. Julie en Miri zijn naar het autobedrijf gegaan en hebben alles geregeld met Hertz. Vanessa en Sarah vlogen om 12 uur alweer terug naar Duitsland, want zij zouden naar huis gaan en niet met ons terug naar Oslo, dus het was een vrij hectische ochtend.
Omdat we het ongeluk graag wilden vergeten, zijn we ’s middags nog met z’n vieren naar het Polarium geweest. Hier kon je allemaal Arctische dieren zien die op de Noordpool leven. Erg leuk om onze reis nog af te sluiten met iets ‘leuks’!

Zoals jullie kunnen lezen in dit lange verhaal (sorry daarvoor) hebben we heel wat meegemaakt dit weekend. Ondanks het ongeluk hebben we het toch erg super gehad!! We kunnen terugkijken op een super mooie trip en een geweldige ervaring die we niet snel weer zullen beleven! Het is wel erg raar dat Vanessa en Sarah nu al weg zijn en dat wij hier nog een tijdje zullen blijven. Vooral ik blijf nog vrij lang hangen, want de meeste mensen gaan voor kerst & oud en nieuw naar huis.
Maar goed, ik mag sowieso niet klagen: volgende week ga ik nog 2 dagen naar Stockholm en daarna met Dorien naar Trondheim om Machteld en Vera op te zoeken! Wordt vast ook erg leuk!

De foto’s van onze trip heb ik hieronder geupload! Op de een of andere manier kun je daar niet alle foto's zien, dus als je op het knopje foto's klikt aan de linker kant kun je alles zien!

Dikke tút Chris